DE VLAG VAN DELFSHAVEN
Een nieuwe vlag naar een oud ontwerp.
Oorsprong van deze Delfshavense vlag
In 1812 werd Delfshaven een zelfstandige gemeente, los van Delft. In 1816 diende het bestuur van Delfshaven bij koning Willem I het rekest (verzoek) in tot het verlenen van stadsrechten.
De reden van het aanvragen van stadsrechten had direct te maken met de hoge kosten die waren gemoeid met het onderhoud van de havens, sluizen en kademuren. Die kosten kon Delfshaven zelf niet opbrengen. Alleen met de status van stad zou het in aanmerking komen voor vergoeding hiervan door de rijksoverheid.
BIj een stad hoort een stadswapeen en op 22 juli 1818 werd het wapen van Delfshaven, bij besluit van de Hoge Raad van Adel "van wege den Koning" toegekend middels een zgn. wapendiploma. Echter, pas op 31 juli 1825 werden de stadsrechten de facto gehonoreerd. Er is dus nog jarenlange ambtelijke touwtrekkerij aan te pas gekomen voordat de kogel door de kerk was.
Blazoenering
De blazoenering van het wapen luidde als volgt: "Een schild van sijnople, waarop een pal, gegolfd van sabel en zilver, vergezeld ter regterzijde van een haring van zilver en ter linker van drie koornhalmen van goud."
De heraldische kleuren in het wapen zijn sinopel (groen), zilver (wit) en goud (geel). In de heraldiek zijn links en rechts gezien van achter het schild, voor de toeschouwer zijn deze dus verwisseld. Niet vermeld in de beschrijving is dat de korenhalmen bijeen worden gehouden door een gouden lint.
|
